Tijdens de eerste wereldoorlog was er een lied dat aan Duitse zijde in de loopgrachten werd gezongen. De begintekst gaat als volgt: Op een gitzwarte hengst daar rijdt de dood, dicht en grauw is zijn masker als lood. Als de soldaten het veld in marcheren, laat hij zijn ros ernaast galopperen. Het ritme en de …
Exit, exit! De kranten staan en de harten lopen er vol van. Het licht aan het einde van de tunnel is in zicht. Eindelijk. Als volleerde virusontwijkers wassen wij ons een handje of tochtje naar de 1,5 meter exit-deur. Wij zijn er bijna, we zijn er bijna, maar nog niet helemaal… Wat wacht ons na …
Twee majestueuze zwanen met 4 kleintjes in hun kielzog dreven over het water. Om onduidelijke redenen boezemen deze toch altijd wat ontzag in. Is het het wit? De sierlijkheid? Of zit dat in ons onderbewustzijn gegraveerd? `Wat een geluk dat wij hier mogen wonen en dat we ze mogen aanschouwen`, bedacht ik me. Tot een …
De dood is misschien wel het meest fascinerende aan ons leven. Het is zoals een theaterstuk of een concert: dat gaat niet eeuwig door en net dat gegeven geeft het een spanningsboog. Op het einde van mijn twintiger jaren las ik Niemand Is Onsterfelijk van Simone De Beauvoir: dat is echt een fantastisch boek. De man in …
