Deze decemberdagen zijn heftige dagen. De donkere periodes gaan niemand in de koude kleren zitten. Iedereen is moe en lichtjes chagrijnig. Of erg chagrijnig. Ons lichaam heeft behoefte aan licht en rust. En net deze periode is de meest drukke periode van het jaar: Sinterklaasdagen, examens voor de tieners, kerstdagen met tientallen verplichte familiebezoekjes, oudjaar, nieuwjaarsborrels,… Terwijl ons lichaam stop zegt, gaat de ratrace alleen maar sneller. Het is belangrijk om daar bewust mee om te gaan. Kijk en hoor maar eens rond je: oude trauma` s komen boven, zieken vervallen, ruzies flakkeren op,… Alsof het licht er uitgeknepen wordt. Maak je geen illusie: ook ik heb er last van. Maar ik probeer het wel te counteren. Met rituelen, die ook onze voorouders al bedachten. Zij ontstaken bijvoorbeeld grote vuren. Met al die milieuwetgeving is dat voor ons wat moeilijker maar in een hedendaagse vertaling: ontsteek kaarsen. Ik maak er een dagelijkse gewoonte van: ontsteek een kaars, focus je op het licht, neem de tijd en trek dan het licht naar binnen. Je zal merken dat het een rustpunt kan worden elke dag. Of nog beter: ontsteek je kachel of haardvuur. Het licht, de zon of het goud binnentrekken: onze voorouders deden dat aan de hand van mede. De honing in de drank was het licht, zeg maar. Het werd bijvoorbeeld uitgedeeld tijdens/door Sint Lucia, om de donkere periode door te raken. Ook koeken met saffraan (weer symbool voor de zon). Wij hebben daar gember, saffraan en kurkuma voor: allemaal kruiden die ons vitaliseren en die in theevorm of in een maaltijd heel aangenaam zijn. Of we nemen een warm bad of drinken warme thee onder een dekentje. Maar er is meer. Vroeger stopte men met spinnen of eender welke handenarbeid: het rad viel stil. Ik vertaal het in de moderne tijd naar: haal alle afspraken die niet noodzakelijk in deze periode moeten vallen uit je agenda. Je lichaam schreeuwt om rust. Zoek dingen waar je energie van krijgt. Beperk ook de overdaad aan sociale media en beeldschermen. Daarnaast: weet dat iedereen ditzelfde proces ondergaat. We zijn allen mensen en dus allen prikkelbaar. De laatste dagen probeer ik me extra te focussen op verbinding en verwennerij voor mezelf en mijn omgeving.
Tot slot: wees heerlijk lui maar gebruik je weinige energie voor betekenisvolle zaken. Daar worden mensen gelukkiger van. Wij hebben deze morgen bijvoorbeeld met een grote groep vrijwilligers bomen geplant aan de Witbeek in Geistingen. De kinderen onder de modder maar (of misschien net daardoor) heel gelukkig. De mensen gelukkig en de natuur waarschijnlijk ook. Dankert zei vrolijk: `Ik kan mijn kinderen tonen dat ik toen ik klein was bomen heb geplant.` Ook geen slecht ritueel denk ik dan: een boom planten in de wintermaanden.
Het zijn koude dagen. Geniet er gewoon van!
Gudela
