Op 21 juni had ik de eer om een lezing te mogen geven op de grafheuvels van Kaulille voor het Davidsfonds van Bocholt. Een hele eer, want de groep was enorm enthousiast en duidelijk begaan met het plaatselijke erfgoed. Daarnaast een echte eer omdat ik tijdens deze lezing over de heidense restanten in onze hedendaagse feesten, goede vragen kreeg die het verhaal alleen maar beter maakte. Maar de allergrootste eer vond ik dat verschillende mensen de betekenis zochten van handelingen van hun ouders of grootouders ( `Waarom zetten mijn grootmoeder een kaars voor de schoorsteen en bad ze tot de heilige Donatus tijdens onweer?` of `Waarom zegende ze de vier hoeken met groene takken?`) en hierdoor mij de rijkdom van het overgebleven rituele handelen in Bocholt toonden. Ik leerde gebruiken kennen uit Bocholt en omstreken, waarvan ik dacht dat ze al lang verdwenen waren. Rituele handelingen van de schutterij, de mannenbond, tijdens sterven, tijdens onweer, tijdens feesten,… Je kan je niet voorstellen hoe gelukkig ik hier van werd: wat een enorm geschenk! Wat een rijk spiritueel erfgoed. Het eerste wat ik deed toen ik thuis kwam rond middernacht was al die verhalen noteren in een schrift en het voornemen om met die verhalen echt wat te doen. Want ik moet ook eerlijk zeggen: de gebruiken zijn verdwenen met hun ouders of grootouders. Niet allemaal. Wel veel. Gerard porde me al aan om te denken aan een boek. Misschien komt het er ooit nog eens van.
Eén van de mooiste momenten van die avond was toen een oude vrouw me zei: `Dankjewel, ik begrijp mijn grootmoeder nu veel beter. Ik voel me nu veel meer verbonden met haar. ` Daar doe ik het voor.
Van welke gebruiken in jouw regio wil jij de achtergrond kennen? Of heb jij nog enkele goede verhalen die het bewaren waard zijn? Laat ze weten.
Gudela
