Het was erg druk de laatste jaren. Niet met Gudela. Dat stond bewust op een laag pitje. Ik had behoefte aan herbronning en aan een nieuwe richting. De roep van het onderwijs bleef aanwezig en dus stapte ik in de rollercoaster van een leerkracht. Maar ook mijn eigen zienswijze op rituelen, heidendom, de wereld had nood aan een resetknop, aan stilte en luisteren.
Maar de vragen voor ceremonies bleven binnen komen. Ik weigerde er vele of stuurde ze door naar een vriendin. Steeds meer begon er iets bij me te knagen. Mensen hebben behoefte aan diepgang, aan authenticiteit, aan ceremonies en aan verbinding. Ze zoeken en vinden in de huidige maatschappij nog maar weinig weerklank. De kerk is voor sommigen een brug te ver maar slechts een burgerlijk huwelijk is dan weer zo kaal. Ceremonies uit India of natuurlijke rituelen van de Indianen voelen dan weer te ver weg, te weinig herkenbaar. Ergens daar tussenin is er nog veel ruimte voor ritueelbegeleiders als Gudela.
Langzaamaan begon ik weer ceremonies te schrijven en te maken voor nabije vrienden of bekenden. Ik voelde weer de noodzaak, de dankbaarheid en de zin van dit alles. Hoewel ik nog steeds in de rollercoaster van het onderwijs zit, wil ik me dienstbaar opstellen naar iedereen die volgens de oude tradities wil vieren in de natuur. Deze tradities zijn eeuwig, verbonden met de natuur en elkaar.
Verbinden, daar ga ik weer voor.
Goedele
